یونجه و زنبور عسل
یونجه نام ترکی این گونه است و نام فارسی آن اسیست است. گیاهی علفی، چندساله، به ارتفاع ۱۰۰- ۵۰ سانتی متر با ریشه‌ای بسیار عمیق که ۳-۲ متر در عمق خاک فرو می‌رود.
برگ‌های یونجه سه برگچه‌ای، بیضوی، بی‌کرک و نوک‌تیز و به رنگ سبز تیره و تقریباً که برگ یونجه را از برگ شبدر متمایز می‌سازد.
گل‌ها به صورت سنبله به رنگ بنفش تیره یا آبی روشن است. در موقع برداشت یونجه باید ۳۰% گل‌ها باز شده باشند تا برگ‌ها حداکثر پروتئین را داشته باشند. این گیاه در خاک‌های قلیایی و خوب زهکشی شده و آب کافی قابل کشت است.
از اولین گیاهانی است که بشر برای علوفه آن را کاشته است. در ایران برای اولین بار حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد کاشته شده است. در مناطق مساعد با خاک‌های قلیایی و آب کافی در سطح وسیع به عنوان علوفه کشته می‌شود.
اطلاعات زنبورداری
گل‌های یونجه شهد فراوان و گرده متوسط دارد و عسل آن بسیار معطر و مطبوع و به رنگ سفید است.
شرایط آب هوای گرم و خشک ولی با رطوبت بالای خاک، شهد بیشتری تولید می‌کند. اگر زنبورعسل در هنگام چرای مزرعه یونجه گل‌های دیگر را نیز ملاقات کند عسل یونجه کدر می‌شود.
شهد گل یونجه سنگین بوده و عسل آن در شان به سرعت رس می‌کند به طوری که پس از استخراج عسل در رطوبت بالا و حرارت معمولی بعد از مدت دو الی سه ماه رس می‌کند.
عسل یونجه جزء یکی از بهترین و معطرترین عسل‌ها دو بازار تجاری به شمار می‌رود. زنبورعسل از هر هکتار این گیاه بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم عسل جمع‌آوری می‌نمایند.
از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ارزش ﻏﺬایی ﮔﺮده ﻳﻮﻧﺠﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﺳﺖ، ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از زﻧﺒﻮرﻋﺴﻞ ﺑﺮای ﮔﺮده اﻓﺸﺎنی، کلنی زﻧﺒﻮرﻋﺴﻞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﺿﻌﻴﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮای رﻓﻊ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ، ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺒﻮرداران ﻏﺬای ﻣﻜﻤﻞ در اﺧﺘﻴﺎر زﻧﺒﻮر ﻗﺮار دﻫﻨﺪ. از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﺪادی از ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦﻫﺎی ﻣﻜﻤﻞ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺮده‌اﻓﺸﺎنی ﻳﻮﻧﺠﻪ ﺑﻪ زﻧﺒﻮرﻫﺎ داده ﺷﻮد.
ﺑﺮای ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻋﺴﻞ از ﻣﺰرﻋﻪ ﻳﻮﻧﺠﻪ ﻳﻚ ﻛﻨﺪو ﺑﺮای ۲۱- ۴ ﻫﻜﺘﺎر ﻛﺎفی اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑـﺮای اﻧﺠﺎم ﮔﺮده اﻓﺸﺎنی در ﻳﻮﻧﺠﻪ ﺣﺪود ۵-۳ ﻛﻨﺪو در ﻫﺮ هکتار ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﻨﺪو ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺨﺶ ﻛمی از زﻧﺒﻮرﻫﺎ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﮔﺮده‌اﻓﺸﺎنی ﺑﻪ ﻣﺰرﻋﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﺮ ﻛﻨﺪو ﺑﺎﻳﺪ ۸-۱۰ ﻗﺎب دارای ﻧﻮزاد و زﻧﺒﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
یونجه در اواسط بهار و اواسط پاییز گل می‌دهد و در مناطقی با خاک قلیایی و خوب زهکشی شده و آب کافی قابل است.
